Την ώρα που η Θεσσαλία είναι αντιμέτωπη με την πανώλη των αιγοπροβάτων, τους πλημμελείς ελέγχους και την υποστελέχωση των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών - όπως σημειώνουν κτηνίατροι του δημοσίου τομέα – έρχεται ένα νέο περιστατικό για να μας δείξει πως η αποτυχία μας να προστατέψουμε τα ζώα, σημαίνει ότι αποτυγχάνουμε να τηρήσουμε τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού και της ηθικής. Έστω και αν σε αυτή την περίπτωση η λέξη «προστασία» αναφέρεται σε έναν γρήγορο και όσο το δυνατόν ανώδυνο θάνατο.
Αν δει κανείς σήμερα τα πρωτοσέλιδα του τύπου, θα έρθει αντιμέτωπος με τίτλους όπως «Κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, έθαψαν ζωντανά ζώα με πανώλη», «Πανώλη αιγοπροβάτων: Καταγγελία κατά κτηνιάτρου ότι έθαβε ζώα ζωντανά», «Σοκ στα Τρίκαλα: Έθαψαν ζωντανά αιγοπρόβατα που νοσούσαν από πανώλη – Κίνδυνος για τη δημόσια υγεία», «Τέλος ο προϊστάμενος Κτηνιατρικής - Καταγγελία ότι έθαβε ζωντανά άρρωστα ζώα», «Συναγερμός στα Τρίκαλα για την πανώλη: Έθαψαν ζωντανά αιγοπρόβατα – Κίνδυνος για τη δημόσια Υγεία»… και πολλούς ακόμα ακριβώς στο ίδιο πνεύμα.
Διαβάζοντας για το θέμα, ειλικρινά δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Από τη νομική διάσταση; Τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία; Την ηθική διάσταση;
Δεν είναι τυχαίο πως πίσω από αυτό το γεγονός κρύβεται η δική μας αβλεψία, ανεπάρκεια και αδιαφορία.
Ναι, η κακοποίηση και η παράνομη αντιμετώπιση των ζώων στην Ελλάδα αποτελεί ένα σοβαρό ζήτημα που παραμένει πάντα επίκαιρο. Η ταφή ζωντανών ζώων είναι παράνομη και παραβιάζει τους νόμους για την ευημερία τους. Η κακοποίησή τους αποτελεί ποινικό αδίκημα. Κι όμως, είναι αλήθεια πως αιγοπρόβατα που νοσούσαν από πανώλη σε κτηνοτροφική μονάδα στα Τρίκαλα, θάφτηκαν ζωντανά! Δεν τηρήθηκε τίποτα από όσα προβλέπει η σχετική νομοθεσία.
Η παράνομη ταφή τους – όσο αυτά ήταν ακόμα ζωντανά, το τονίζουμε - δεν έχει αντίκτυπο μόνο στα ίδια τα ζώα, αλλά θέτει σε κίνδυνο και τη δημόσια υγεία. Τα νεκρά σώματα των ζώων μπορούν να γίνουν πηγή μόλυνσης για το νερό και το έδαφος και η έλλειψη ελέγχου εντείνει την πιθανότητα εξάπλωσης κάποιας ασθένειας.
Η ηθική όμως διάσταση του γεγονότος είναι ακόμα βαθύτερη.
Το να θάβεις ζώα ζωντανά είναι ηθικά ανεπίτρεπτο και κατακριτέο από όποια οπτική γωνία κι αν το δει κανείς.
Ο βασανισμός και ο πόνος που προκαλείται είναι τεράστιος. Τα ζώα αισθάνονται φόβο και ζουν ένα μαρτύριο. Υποβάλλονται σε μία απίστευτη αγωνία μέχρι το τέλοςτους.
Η αδικαιολόγητη βία και η κακομεταχείριση δείχνουν πως δεν υπάρχει καμία ηθική αρχή που να μας εμποδίζει να κάνουμε κάτι τέτοιο. Η ταφή ζωντανών ζώων δείχνει πλήρη αδιαφορία και έλλειψη σεβασμού προς τη ζωή τους.
Ίσωςτο πιο ανησυχητικό από όλα είναι το γεγονός πως μια κοινωνία που ανέχεται ή επιτρέπει τέτοιες πράξεις δείχνει έλλειψη πολιτισμού και ανθρωπιστικών αξιών.
Η υπόθεση στα Τρίκαλα υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αυστηρότερους ελέγχους και κυρώσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Πάνω από όλα όμως είναι μία προειδοποίηση για το πού οδεύουμε ως κοινωνία. Για το τί αντέχουμε και πόσα μπορούμε να ανεχτούμε… ή πιο σωστά, για τα πόσα πρέπει να αλλάξουμε, πριν σταματήσει να μας εκπλήσσει το οτιδήποτε και γίνουμε απλά παθητικοί θεατές τηςζωής που θα μας προσπερνά.